ONZE STRAAT ZAG ERUIT ZOALS OP ALLE ANDERE DAGEN. ER WAS NIEMAND TE ZIEN. IK SLOOT MIJN JAS TOT ONDER MIJN KIN, KNALDE DE DEUR DICHT EN DEED HET HUIS OP SLOT. IK BEGON TE WANDELEN, NERGENS HEEN.

Een doodgewone twaalfjarige jongen besluit op een ochtend de deur uit te stappen om voorlopig even niet thuis te komen – weg van zijn ruziënde ouders en de bedrukkende sfeer die sinds de recente dood van zijn opa alleen nog maar erger is geworden.

Terwijl hij langzaam richting het stadscentrum loopt, wordt door middel van flashbacks en onverwachte ontmoetingen duidelijk waarom hij heeft besloten om in ieder geval één dag van het veelbewogen jaar 2012 niet in de buurt van zijn ouders te willen zijn.

De lokale kathedraal, een desastreuze vakantie op Kreta en een obsessie met fotografie staan centraal in een roman die aan de oppervlakte verraderlijk eenvoudig lijkt, maar met elk hoofdstuk de leeftijd van de verteller meer overstijgt.

Genomineerd voor de Bronzen Uil 2017 Debuutprijs

“Een pen die de woorden zorgvuldig wikt en weegt zodat er geen letter te veel in staat”
- Klara radio

“Indringende en vaak onthutsende toon”
- Wykein

“Energie en stuurloosheid, bravoure en angsten:  Janssens geeft er schijnbaar moeiteloos stem aan”
- De Standaard