Ik had 'Into the wild' van John Krakauer vast anders gelezen als ik nog geen ouder was geweest.
Maar een twintiger die zonder bericht aan zijn familie verdwijnt, de weg op, om jaren in de States rond te trekken en daarna van hongersnood te sterven in een bus in de wildernis van Alaska, dat leed kan ik me als vader niet voorstellen.
Ze achtervolgt me het hele boek door, die vraag: 'Waarom heb je niets aan je familie laten weten?'
Krakauer schetst in zijn onderzoek dat even pijnlijk als eerlijk is wat de bijzonder getalenteerde Chris McCandless mogelijk heeft bezield.
Hij schrijft in korte hoofdstukken, als deeltjes bagage die op zich niet veel wegen. Maar het gewicht van het hele boek is bijna niet te dragen. Het zal nog weken op me wegen.
Het leven van McCandless wordt zo een spiegel voor de keuzen die ik tot nog toe heb gemaakt, en stelt vragen over moraliteit, verantwoordelijkheid, vrijheid, geluk, principes, idealen, ouderschap, relaties.
Dat haar zoon dapper was om in te slapen en geen einde te maken aan zijn leven toen hij wist dat hij ging sterven, besluit zijn moeder wanneer ze later de bus bezoekt.
Chris, zijn ouders, zijn familie, de mensen die hij onderweg raakte en de schrijver van zijn korte levensverhaal krijgen een bijzondere plaats bij me. In mijn rugzak, en bovenaan in onze kast tussen onze lievelingsboeken.